Punk – Μια γεύση από Ελλάδα


Το 1980, σε συναυλία στο Γήπεδο Ζωγράφου, οι Παρθενογένεσις ερμηνέυουν το House of the Rising Sun σε “punk εκτέλεση”, όπως το εξήγγειλαν οι ίδιοι. Ήταν ίσως η πρώτη βόμβα.Κανένα σίγαστρο δε λειτουργούσε πλέον. Το punk ήταν εδώ.
“Η πλατεία Εξαρχείων ήταν το στάνταρντ μας, Ερχόντουσαν απ’ όλες τις περιοχές, Περιστέρι, Γαλάτσι, Αιγάλεω- το Γαλάτσι ειδικά είχε πολλούς punks”, αφηγούνται ο Μήτσος Σπυρόπουλος και ο Γιάννης Βενάρδης των Αδιέξοδο. Υπήρχαν πολλά στέκια, όπως το Dragon Fly, το Mess, το Swing. Όμως αρχικά οι πάνκιδες πριν αρχίσουν να συγχρωτίζονται με αναρχικούς, αράζανε σ’ ένα χαμπουργκεράδικο στην Ιπποκράτους. Οι παρέες ήταν πολύ μεγάλες. Ακόμα και η πλατεία Κλαυθμόνος λειτούργησε ως πανκ στέκι.
Το 1980 ξεκινούν και οι Stress. Οι Stress θα εμφανιστούν το 1982-83 σε μαγαζιά στην Πλάκα, στην Αρετούσα, στο Skylab, στη Σοφίτα. Αμοιβή τους ήταν τα τσάμπα ποτά και μια μειωμένη είσοδος. Στο πρώτο Punk Festival στην Αρετούσα, εκτός απ’ τους Stress, είχαν παίξει και οι Soldiers of Anarchy(οι μετέπειτα Ex Humans) και οι Άουσβιτς. Τη δέυτερη φορά προστέθηκαν κ οι Ανυπόφοροι. Το μαγαζί αναγκάστηκε να κλείσει “από τα σπασίματα και το ξύλο”. Το κύριο μήνυμα των Stress ήταν μια κοινωνική τοποθέτηση αντιμιλιταριστικού χαρακτήρα. Κομμάτια όπως το Άγχος, το κομμάτι-καταγγελία για τα ψυχιατρεία Λέρος, το Στρατιώτη, “το σύστημα θα γίνει η ζωή σου” λένε στο Άβουλο Ον, το Athens’ Burning, που γράφτηκε το 1980 για την πορεία του Πολυτεχνείου για τον Κουμή και την Κανελλοπούλου. Στις συναυλίες θα ακούγονται διάφορες αντιδράσεις, θα ακούγονται από κάτω “Γιατί;”, θα κυριαρχεί αμεσότητα. Continue reading “Punk – Μια γεύση από Ελλάδα”

Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (The Wobblies)

Στην εποχή της IWW (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου), η “πλήρης απασχόληση” δεν υπήρχε ούτε σαν έννοια. Ο οικονομικός κύκλος πέρασε την κανονική 10ετή πορεία του, με τις περιοδικές κρίσεις και υφέσεις της, παράγοντας ένα πλεονάζων εργατικό δυναμικό, διωγμένο από τη βιομηχανία της Ανατολής. Η ανεργία αυξάνονταν και μειώνονταν ανάλογα με τις στροφές του κύκλου, αλλά ήταν πάντα ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της εποχής. Μια οικονομική κρίση το 1907 και μια σοβαρή ύφεση το 1913-1914 αύξησαν το στρατό των ανέργων.

Πολλοί από τους ανέργους, ειδικά οι νέοι, βγήκαν στο δρόμο, όπως θα έκαναν και αυτοί μιας άλλης γενιάς και πάλι το ’30. Η αναπτυσσόμενη Δύση είχε ανάγκη από ένα άστατο εργατικό δυναμικό, και η όλο και αυξανόμενη προσφορά παρέσερνε προς τη ζήτηση. Ένα μεγάλο μέρος του κινητού εργατικού πληθυσμού της Δύσης εκείνη την εποχή, ίσως η πλειοψηφία, είχε καταγωγή από το ανατολικό ήμισυ της ηπείρου. Οι συνθήκες ζωής τους ήταν πολύ σκληρές.

Δεν ήταν το πιο αποφασιστικό τμήμα της εργατικής τάξης, αυτό που κατοικούσε, τότε όπως και τώρα, στα βιομηχανικά κέντρα του ανατολικού μισού της ηπείρου. Αλλά αυτοί οι μετανάστες, από όπου κι αν προέρχονταν, ανταποκρίθηκαν πιο εύκολα στο πρόγραμμα της IWW για μια δραστική αλλαγή της κοινωνικής δομής. Continue reading “Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (The Wobblies)”